Wees vrolijk, huil!

Een gezellig gesprek met mezelf

“Er zijn woorden die me ergeren. Zoals: enthousiasme en optimisme… Ik ben voor censuur van deze woorden!’’

“Praat je weer tegen jezelf?’’

“Iedereen praat tegen zichzelf. Constant. In een naargeestige taal. Elke zin is in de gebiedende wijs. Wees vrolijk! Wees aardig! Wees bescheiden! Maar de ergste zinnen zijn: wees enthousiast en wees optimistisch! Schrap ze!’’

“Waarom?’’

“Het fundament van die woorden is angst. Optimisten wekken altijd de indruk of ze amechtig uit een graf willen kruipen. En zeker zo’n mededeling als ‘wees nou eens enthousiast!’ Wat is er nou in godsnaam om enthousiast over te worden? We gaan enthousiast op weg naar de ondergang. We zijn omringd door een afgrond, als ik het zo mag zeggen.’’

“Ik vind het zo’n geforceerde houding. Men wil gewoon gezelligheid.’’

“Gezelligheid?’’

“Er is al genoeg ellende op de wereld. En jij onderstreept dat.’’

“Rusland, Oekraïne, Gaza, Israel, Sudan, Amerika, Trump, aanslagen, migratie, klimaat, huizentekort… Er is veel onrust in het Grote Dierenbos, collega Uil.’’

“All dieren hebben behoefte aan warmte, ook aan warme woorden.’’

“Ach, met zoveel brandende lijken, steden, dorpen en loopgraven zijn alle woorden gloeiende kooltjes.’’

“Jouw woorden zijn niet warm, maar heet van haat.’’

“Maar ik uit ze vol enthousiasme en vol optimisme.’’

“Optimisme?’’

“Ik lach erbij.’’

“Je neemt ons in de maling.’’

“Alsof ik mijn enthousiasme en optimisme niet meen… Zeg jij dan eens iets met warme woorden.’’

“Er worden prachtige boeken geschreven, mooie toneelstukken gespeeld en schitterende muziek gemaakt. En…’’

“Dat is helemaal niet waar. De invloed van Nederlandse schrijvers is nihil. Ze maken furore bij wat leesclubjes waar vrouwen vrouwen lezen. In de theaters zijn geen toneelgezelschappen meer te bewonderen, maar cabaretiers, podcasters en musicals. En wel eens in een concertzaal geweest? Grijs en gerimpeld, meestal net zo oud als Mozart, applaudisseert met rammelende botten. ’’

“Ik zeg alleen maar dat deze tijd behoefte heeft aan een vrolijk woord. Aan humor. Vrolijke humor.’’

“Vrolijke humor? Hamas maakt weer een voorstelling van overhandiging van de doodskisten van de Israëlische Baby Kfir, zijn broertje en zijn moeder. Vertel nog eens welke vrolijke humor je dan van mij wil horen. Ik snap heus wel wat je bedoelt, maar ik ben niet bereid woorden en denkbeelden te leveren die ik in het sprookjesbos van de Efteling heb gesprokkeld.’’

“Jouw depressie is een vorm van romantiek. Zo van: o, ik lijd zo.’’

“Ik heb geen depressie. En ik weet waarover ik spreek. Toen ik vroeger een depressie had, voelde ik niets. Tegenwoordig, nu ik geen depressie heb, voel ik de depressiviteit. Dat is het gevolg van misplaatst enthousiasme en gedwongen optimisme.’’

Mouth is taped with black tape