Scènes en scenario's, afl 9
"Jij kon heel goed bloemen plukken...''
Korte inhoud van de vorige aflevering: Amadeo kreeg nachtelijk bezoek van Miranda. En weer later van … Sophia. Sophia heeft een vluchtadres nodig. Maar ze wil niet bij Amadeo want die is onbetrouwbaar, en niet bij Paulo. Die vindt ze te dom, zegt ze. Maar ze heeft wel snel een betrouwbaar adres nodig. Als Amadeo niemand weet, vlucht ze weg. Maar… ze komt nog terug, en Amadeo moet goed opletten wat er de komende dagen gebeurt.
15.
De volgende dag.
Amadeo wandelde naar het stationnetje.
De zon scheen. Het regende. Een meisje floot. Een jongen huilde. Achteraf wist Amadeo het niet meer precies.
Er kwam een auto aan.
Die stopte even voorbij Amadeo.
Er stapten twee mannen uit.
De ene sloeg Amado half bewusteloos, de ander sleurde hem in de auto.
Amadeo herinnerde zich, terwijl een stekende hoofdpijn tot in zijn kaken vlamde, dat hij nog suiker, pasta en peper moest halen. Welke noodzaak zat er achter deze ontvoering? Als men hem had gebeld ergens naar toe te komen had hij dat gedaan. Waarom niet? Er werd tegen hem gescholden en hij werd vernederd, en hij vermoedde waarom hij was ontvoerd.
Sophia! Maar Amadeo werd niet naar het landgoed van Dottore Buscemi gebracht.
Hij herkende het landschap wel; hoe vaak had hij hier niet in zijn jeugd gespeeld? Met de zuster van de dottore die op een dag zelfmoord had gepleegd. Ze had zich opgehangen aan de enige boom die half op de heuvel stond. Niemand wist waarom. Ook toen al werd er met een schuin oog naar Buscemi gekeken, want de zuster, Lola, was verliefd geweest op Amadeo. Men wilde graag geloven dat Lola zelfmoord had gepleegd omdat ze verteerd zou zijn van liefde. Een andere reden zou de familie te veel in opspraak hebben gebracht.
Amadeo sloot niet uit dat er iets anders in het spel geweest kon zijn.
16.
Amadeo werd de auto uitgetrapt. Hij voelde de stenen, maar rook ook de grond, de aarde, alsof er truffels verspreid lagen; hij kreeg een stomp tegen zijn slaap en raakte even bewusteloos. Toen hij bijkwam voelde hij een stekende pijn in zijn maag.
Hij hoorde een stem achter zich.
17.
‘’Je weet waarom ik je hier naar toe heb laten brengen, is het niet, Amadeo… Je weet het… Kijk naar de boom… zie je die tak? Ik hou van de natuur, wist je dat? De natuur heeft me altijd geboeid. Vroeger namen we je wel eens mee, om bloemen te plukken… Ja, dat deden we… Bloemen plukken. Jij kon heel goed bloemen plukken… en je wist nooit hoe die bloemen heetten…. Dat heb ik altijd vreemd gevonden. Je was de slimste van ons allemaal, maar de namen van de bloemen wilde je maar niet kennen. Raar… Bloemen… bloemen, bloemen, bloemen, bloemen…. Zeg eens, jij vindt de bloemen volgens mij het mooist vlak voor ze in bloei gaan staan…Is het niet. Maar die ene bloem is van mij, Amadeo. Lydia is van mij.’’
Dottore Buscemi liep op Amadeo af en knipte met een knijptang de middelvinger van de rechterhand van Amadeo af die het uitschreeuwde van de pijn. De pijn deed hem terugverlangen naar bewusteloosheid. Daarna pakte Buscemi de linkerhand van Amadeo en knipte van die hand ook de middelvinger af.
‘’Lydia vertelde dat ze vannacht bij je was… Niet doen, Amadeo. Niet doen.’’
‘’Het is niet zo,’’ zei Amadeo vlak voor hij eindelijk flauwviel van de pijn en naar zijn twee middelvingers keek die van de grond werden geraapt en op zijn borst werden gelegd.
Brief
Sadistische passages kan ik dus niet schrijven, heb ik gemerkt. Ik voelde dat ik iets schokkends nodig had en heb daarom maar twee vingers laten afknippen. Twee middelvingers. Sommige lezers vroegen me of dit het scenario was van een film. Nee, dit is dus… het boek waarvan ik hoop dat er een film van gemaakt kan worden. Maar dat betwijfel ik. Waar vind je een actrice van dertien die het bed met een veel oudere man wil delen? Ik weet niet eens of dat mag. Seks in de film is trouwens uit, heb ik me laten vertellen. Door Theo van Gogh: “Geen seks in de scenario’s. mijnheer Holman. Geen seks. Seks is gedoe en ouderwets en ik weet niet hoe ik dat moet regisseren.’’ Mijn literaire sekseducatie heb ik nota bene van een Vlaamse detective: Jo Durand. De boekjes van Jo Durand (Zo heette meen ik de detective) zaten in de Libro-leesmap. Toen mijn ouders doorkegen waar die boekjes over gingen, ging de Libro-leesmap de deur uit.
Dit is het voor vandaag.
Beetje moe.
Tot morgen
Dit ging wel heel snel van lust naar gruwel. Moet hier even van bijkomen. Ben benieuwd
naar de resterende vingers.
Toen mijn ouders doorkegen waar die boekjes over gingen, zou dat misschien ook kunnen zijn, toen mijn moeder doorkreeg waarom mijn vader die boekjes zo graag las? Zo ging het bij mij thuis.