Ik ben slordig...
Mijn ouders hadden gelijk
Kan je vertellen wat je met die Substack van je eigenlijk gaat doen?
Daar heb ik per ongeluk nog niet goed over nagedacht, maar wel een beetje… Ik wil hier m’n columns plaatsen die ik in Het Parool heb geschreven voor de mensen die geen Parool lezen. En ik ga hier natuurlijk ook columns schrijven die ik niet meer in Het Parool mag schrijven. Columns dus…’’
Dat is het? Ik hoor columns, columns en columns. Vind je dat niet een uitgekauwd genre? Iedereen schrijft maar columns.
Eh… niet uitgekauwd. Ik vind het ’t mooiste genre wat er is. Mooi, omdat je er alles in kwijt kunt. Verhalen, sprookjes, Socratische dialogen, opinies, brieven, poëzie, polemiek, recensies, herinneringen, primeurs, dagboekfragmenten, achtergrondverhalen, essays… Een column - en vooral een column op Substack - biedt ongekende vrijheid. Bedenk iets en het kan in een column.
Tja, dan heb ik eigenlijk niets meer te vragen…
Jawel, je kan vragen: wat ga je nog meer op Substack schrijven behalve je columns? Nou, ik zal eens een podcast plaatsen, als ik weet hoe dat moet. Of een leuk filmpje. Als ik weet hoe dat moet. Of een mooi lied dat ik heb gecomponeerd. Als ik weet hoe dat moet.
Nou… ik kijk er naar… uit. Dus je gaat… zingen?
Misschien plaats ik hier wel af en toe een prachtig Geestelijk Lied van Reve dat ik op muziek heb gezet.
Weet je dat wel zeker? Nou ja…
Nog één ding. Zoals je weet doet m’n linkeroog het slecht tot niet en maak ik daardoor veel tikfouten. Ik zeg het maar zoals het is. En ik ben slordig. Dus ik wil de lezers oproepen om te waarschuwen als ze een fout zien.
Klaar?
Ja, wil je een Geestelijk Lied van Reve horen?
Ja, lijkt me leuk.
***
Tot straks!
