Hou alsjeblieft van mij
Timmermans zoekt warmte
Een bijna Cruijffiaanse wijsheid: de opinie met de meeste macht achter zich zal de grootste invloed hebben. Die opinie hoeft niet noodzakelijkerwijs de juiste te zijn.
De meningen van Frans Timmermans bijvoorbeeld toen het ging om een geheel wapenembargo in te stellen tegen Israël, plus een stop op het leveren van onderdelen voor het defensieve luchtverdedigingssysteem Iron Dome, lijken mij volkomen waardeloos en gevaarlijk. Hij zeurde over vrede en veiligheid, hij zeurde over het gevaar in de regio, en ten slotte had hij ook fraaie ‘uitsmijters’ maar dan wel gemaakt van bedorven eieren. “Laten we elkaar vasthouden. (…) Wij streven naar vrede (…) Ik heb begrip voor de pijn en het verdriet.” En deze vond ik het mooist: “‘We zeggen: jouw redenering is niet minder waard dan mijn redenering. We zijn het alleen niet eens. En dan gaan we het gesprek samen aan.’’
Jouw redenering niet minder waard dan de mijne? Wat is dit voor een zin als een platte band. Neem mijn mening dan! Natuurlijk is de ene redenering beter of meer waard dan de andere.
En welk gesprek voeren we dan?
Er werd gestemd en de in mijn ogen antisemitische (want Joden en Israëli's in gevaar brengende) motie nam men met een grote meerderheid aan. Maar ja, Jodenhaat is in. De oude PvdA-ers stonden erbij en keken er naar. Gerdi Verbeet barstte in huilen uit en moest door Rob Oudkerk worden getroost.
Aan het licht kwam een ouderwetse machtswellust van Timmermans die er alles aan doet om Leider te worden; van maagverkleiningen tot verraad aan de sociaal-democratische waarden en uitgangspunten.
Men vraagt zich wel eens af hoe iemand als Victor Orbán van Hongarije in zijn politieke loopbaan zo van links naar rechts gedraaid kan zijn. Kijk naar Frans Timmermans; om minister-president te worden zal hij elke tournure maken die hem dat mogelijk maakt, zal hij elke leugen verkondigen die hem uitkomt, iedereen aan zijn boezem drukken die hij kan gebruiken. Zijn ego is destijds gekwetst toen hij niet bij machte bleek de grootste partij te worden en werd verslagen door de PVV. Timmermans is op zoek naar charisma, maar komt altijd uit bij iemand die een persoonlijkheid speelt. Je merkt het aan de grote hoeveelheid cliché’s die hij voor het voetlicht brengt, omdat hij niets origineels zelf kan bedenken. Zijn lafheid duwt hem naar de warmte van de hypocrisie. Het. maakt niet uit door wie, als hij maar wordt gewaardeerd.
Timmermans radicaliseerde zich uit het redelijke midden, ten koste van de oude PvdA. Van die partij is niets meer over. Wat we op hun congres zagen was een schifting tussen oud en jong. Jong (hoofdzakelijk GroenLinks) zag in feite de PvdA niet zitten en oud … ach, dat arme oud. Ik zag Rob Oudkerk zijn best doen en iets murmelen over zijn familie en de Holocaust… Het zei de jeugd niets. Holocaust klonk in hun oren als Hocuspocus, en weg zijn de oudjes. Ze wilden Israël pakken!
De column van Koos:
Morgen literatuur.
Prachtige analyse van Timmermans’ beweegredenen Theodor! De havermelk/mannelijke paardenstaarten en LHBQTI+ krant met de beste zwemstekken in 020 heb ik inmiddels opgezegd.
Na het congres waar ik tijdens mijn PvdA-lidmaatschap was en we van Wim Kok voor of tegen moesten stemmen om de sociale veren af te schudden keek ik met verbijstering om me heen hoe bijna alle handjes in de lucht gingen bij het "voor" stemmen om de veren af te schudden. Ik dacht héél even "ben ik nou gek", maar ik wist zeker van niet dat ik tegen was. Het heeft nog even geduurd voordat ik de PvdA vaarwel zei en dat was na de oproep van Elatik, bijzit van burgemeester Patijn, dat het toneelstuk Mohammed & Aisha verboden moest worden. Het stuk werd inderdaad verboden, dat was de druppel, en toen heb ik meteen de telefoon opgepakt en ik was lid af. De oud PvdA bestuurders hebben jarenlang boter op hoofd gehad en ach, die tranen van Gerdi Verbeet, Timmermans heeft haar niet getroost, integendeel hij negeerde haar.