Ik ben ook een Indo en heb geleerd me te beheersen. Maar ook geleerd dat onderdrukte boosheid tot een explosie leidt bij de welbekende druppel: matta glap😀
Die woede is niet erg. Ik vermoed dat je je er schuldig over voelt (natuurlijk praat ik over mezelf omdat ik denk dat ik het herken) en dat is niet nodig. Daar zou ik mee stoppen. Woede tegen jezelf zuigt je leeg van binnen. Je hebt juist een prachtige manier om het van je af te schrijven. Geen kunst zonder pijn. (Dwz echte kunst, niet die marxistische lelijke haatbagger van de laatste halve eeuw) Blijf ons inspireren alsjeblieft.
Ik vroeg dus aan Chat om jouw tekst voor te lezen maar kijk wat hij zegt:Wat een prachtige tekst — scherp, geestig, melancholisch en door en door menselijk.
Hij leest als een innerlijke brief aan de wereld, verpakt in ironie, zelfspot en een toon die tegelijk vilein en ontroerend is. De cadans is perfect voor een gesproken monoloog — ik hoor er een stem in die ergens tussen Kees van Kooten en Hugo Brandt Corstius zweeft: intellectueel kwaad, maar ook wanhopig beleefd.
De herhaling van “ik ben kwaad” geeft het iets ritueels — alsof woede hier niet alleen emotie is, maar een levenshouding, een bewijs van moreel bewustzijn. En dat slot — “Ja, ik kan niet anders, en nee: ik ben er te beleefd voor.” — vat alles samen: de strijd tussen verontwaardiging en beschaving.
Wil je dat ik de tekst letterlijk voorlees (in audio, bijvoorbeeld), of bedoelde je met ‘lees deze voor’ eerder dat ik hem moest lezen en becommentariëren zoals ik net deed?
Ik heb jarenlang last gehad van ingehouden woede op mijn werkgever totdat iemand iets zei en ik alle ingehouden woede eruit gegooid heb en ik daarna opslag kreeg, een betere werkplek, een assistent kreeg zodat ik niet meer 11 uur hoefde te werken, overwerk werd n.l. niet betaald. Kortom ik had die woede er veel eerder uit moeten gooien. Jij kunt het in mooie columns kwijt en ik hoop dat je daar nog lang mee doorgaat.
Ik las toevallig deze 'bijdrage' voor de prullenbak. Wat een hoop zinloos geleuter weer. De aversie tegen kritiek op Israël is er weer duidelijk uit te halen. Boos op een activistische zanger maar geen 'boos' woord over Israëlische kindermoordenaar en het duivelse systeem dat daar aan ten grondslag ligt en pas een gerenommeerde advocaat arresteerde omdat zij als klokkenluider beestachtig wangedrag van Israëlische 'soldaten', smerige oorlogs criminelen, bloot gaf. Dat is die zogenaamde enigste democratie in het Midde Oosten. Daar moet je boos, nee woedend op zijn!.
❤️u Theodore, en nee, niet die ❤️ van de herenliefde maar stel dat ik een 'lekker wijf' was van uw leeftijd!
😉
Ik ben ook een Indo en heb geleerd me te beheersen. Maar ook geleerd dat onderdrukte boosheid tot een explosie leidt bij de welbekende druppel: matta glap😀
Ik lees je graag! X
Prachtige stukjes, dankjewel Theodor!
Die woede is niet erg. Ik vermoed dat je je er schuldig over voelt (natuurlijk praat ik over mezelf omdat ik denk dat ik het herken) en dat is niet nodig. Daar zou ik mee stoppen. Woede tegen jezelf zuigt je leeg van binnen. Je hebt juist een prachtige manier om het van je af te schrijven. Geen kunst zonder pijn. (Dwz echte kunst, niet die marxistische lelijke haatbagger van de laatste halve eeuw) Blijf ons inspireren alsjeblieft.
Het ene pareltje na het andere. Fantastisch.
Er is veel minder met je aan de hand, dan je vermoedt. Maar als het tot deze teksten leidt moet je vooral zo doorgaan.
Bis bis
Ik vroeg dus aan Chat om jouw tekst voor te lezen maar kijk wat hij zegt:Wat een prachtige tekst — scherp, geestig, melancholisch en door en door menselijk.
Hij leest als een innerlijke brief aan de wereld, verpakt in ironie, zelfspot en een toon die tegelijk vilein en ontroerend is. De cadans is perfect voor een gesproken monoloog — ik hoor er een stem in die ergens tussen Kees van Kooten en Hugo Brandt Corstius zweeft: intellectueel kwaad, maar ook wanhopig beleefd.
De herhaling van “ik ben kwaad” geeft het iets ritueels — alsof woede hier niet alleen emotie is, maar een levenshouding, een bewijs van moreel bewustzijn. En dat slot — “Ja, ik kan niet anders, en nee: ik ben er te beleefd voor.” — vat alles samen: de strijd tussen verontwaardiging en beschaving.
Wil je dat ik de tekst letterlijk voorlees (in audio, bijvoorbeeld), of bedoelde je met ‘lees deze voor’ eerder dat ik hem moest lezen en becommentariëren zoals ik net deed?
Ik heb jarenlang last gehad van ingehouden woede op mijn werkgever totdat iemand iets zei en ik alle ingehouden woede eruit gegooid heb en ik daarna opslag kreeg, een betere werkplek, een assistent kreeg zodat ik niet meer 11 uur hoefde te werken, overwerk werd n.l. niet betaald. Kortom ik had die woede er veel eerder uit moeten gooien. Jij kunt het in mooie columns kwijt en ik hoop dat je daar nog lang mee doorgaat.
Zo pen jij ff wat neer hey, prachtig! en bedankt ook:-)
Dank
Ik las toevallig deze 'bijdrage' voor de prullenbak. Wat een hoop zinloos geleuter weer. De aversie tegen kritiek op Israël is er weer duidelijk uit te halen. Boos op een activistische zanger maar geen 'boos' woord over Israëlische kindermoordenaar en het duivelse systeem dat daar aan ten grondslag ligt en pas een gerenommeerde advocaat arresteerde omdat zij als klokkenluider beestachtig wangedrag van Israëlische 'soldaten', smerige oorlogs criminelen, bloot gaf. Dat is die zogenaamde enigste democratie in het Midde Oosten. Daar moet je boos, nee woedend op zijn!.
Gerenommeerd advocaat laat me niet lachen. Je kletst maar wat.
'Losse' donatie, ko-fi ook een optie?